Omdat de jonge gezinshond ernstig ziek was en het eigenlijk nog aan mooie foto’s ontbrak, schoot ik op de valreep deze rapportage. Reuzespannend, want het was m’n eerste try-out zonder mijn eigen vertrouwde familie. Ook kon ik het niet alleen maar ‘spontaan’ en zonder aanwijzingen laten gebeuren (‘spontane fotografie’ heeft zo z’n grenzen ;-)). Maar jee, wat was het leuk om te doen! En dankbaar vooral ook.
Helaas bleek een operatie hond Dex niet meer te helpen. Ik vind het fijn dat ik een kleine bijdrage heb mogen leveren aan een paar tastbare herinneringen.
