De ouders van een klasgenootje vroegen me of ik foto’s wilde maken van de hele familie. Dat vond ik natuurlijk hartstikke leuk (en spannend)! We wisselden wat ideeën uit over locatie en setting en waren het al snel eens dat het ergens op de Veluwe zou worden. Een week van te voren deed ik alvast wat verkennend onderzoek, want ik wilde zeker weten dat ik ergens schaduw zou hebben. Ik ken de plek goed en wist dus dat de zon er al snel te fel zou zijn. Verder had ik alvast een soort draaiboekje in m’n hoofd. Er waren jonge kinderen bij, die er bovendien al een flinke autorit op hadden zitten. Het moest dus allemaal een beetje vlotjes gaan, maar ook leuk en ontspannen zijn. Een afwisseling van ‘gestuurde’ poses en ruimte voor spelletjes moest het een beetje los en spontaan houden. Jaaaaa….. ik krijg het woord bijna niet meer uit m’n mond, sinds een cursusleider spottend tegen me zei: “wat is dat toch met die vrouwen en hun ‘spontane fotografie!”. Toch zijn dat wel de foto’s waar ik het meest blij van word: niet dat perfect gecomponeerde familieportret, maar juist die foto met alle kleinkinderen en er eentje z’n eigen plan trekt….
Mocht je dus interesse hebben in een net-niet-perfect-plaatje ;-), let me know!
