Na ons avontuur in de woestijn gingen we rond het middaguur eerst terug naar het resort in M’Hamid om onze bagage op te halen. Het zwembad zag er zo vreselijk verleidelijk uit! Maar helaas, het was tijd om te gaan, want we hadden nog een autorit van 3 uur voor de boeg. We reden eerst terug naar Zagora, waar we geld moesten pinnen. Dat lukte uiteindelijk pas bij de derde bank. We besloten er ook gelijk te lunchen. Het was een tentje waar je sandwiches, taco’s en panini’s met frietjes kon eten en het was er druk. Het zag er goed uit en was spotgoedkoop. Jammer was dat het heel lang duurde voordat we ons drinken kregen, terwijl we verrekten van de dorst! Onze dorst was niet te stillen na de woestijn.
Op het terras kwam een gehandicapte jongen om geld bedelen. Jasper gaf hem wat muntjes, 4 dirham. Z’n reactie was onbeschrijflijk! Er kwam een grote tandeloze grijns tevoorschijn en de kwijlslierten vlogen in het rond. Blij rende hij, vliegbewegingen makend met z’n armen, het terras af. Een klein gebaar en dan zo’n blijheid. Aan de ene kant heel mooi om te zien, aan de andere kant zo confronterend met onze welvaart….
Met goedgevulde magen zetten we onze reis voort over een nieuw aangelegde weg. Het landschap was onaards en leek wel wat op IJsland met al die donkerbruinrode bergen.
Aan het einde van de middag kwamen we aan bij N’kob. We reden een onverhard straatje in. Vrij moeiteloos vonden we onze kasbah en terwijl we naast onze auto de tassen stonden te verzamelen, kwam de eigenaar ons al ophalen. We werden meegenomen naar een patiotuin met een paar banken met gekleurde kussens, waar we muntthee dronken. Opnieuw waren we de enige gasten. We hadden twee kamers op de begane grond aan de patio. Vol trots toonde de eigenaar de hele gerenoveerde kasbah. Vooral het dak was echt fantastisch en gaf uitzicht op de andere oude kasbah’s van N’kob.Wat een fantastische plek waren we terecht gekomen!
De gastheren (2 vrienden) kwamen afwisselend gezellig bij ons in de patio zitten en we kletsten wat. We werden gevraagd wat we wilden eten. Ehm…. salade is altijd lekker. “Frietjes” riep een van de dames. “Broschetta”? Stelde een van de mannen voor. Klinkt goed, vonden we. Er werd een houtskoolvuurtje gemaakt en daarop werden kipspiesjes geroosterd. Het was allemaal even heerlijk en genieten zo met z’n vijfjes in de patio.
Tegen 22.30 uur doken we ons bed in en vielen als een blok in slaap na de slapeloze nacht in de woestijn.
