Na het heerlijke diner de vorige avond kregen we ‘s ochtends ook een fantastisch ontbijt in de gezellige patio voorgezet: pannenkoekjes, sinaasappelcake, een omelet, olijven, brood, muntthee en Marokkaanse koffie.
Daarna trokken we de wandelschoenen maar weer eens aan. Ik had N’kob, deze weinig bekende plek, uitgezocht vanwege de bijzondere bergen. En die kun je natuurlijk het beste ervaren door er doorheen te wandelen. De animo was niet zo heel erg groot, maar we vertrokken toch maar voor een wandeling. Na wat opstartproblemen met de route (en geen internet) hadden we uiteindelijk het beoogde pad gevonden met als doel een ronde rondom een rare puntige rots hoog boven het landschap uit stekend. De Jbel Saghro is een heel oud en geërodeerd gebergte van vulkanische herkomst. We liepen rondom en langs een bijzondere bergketen. Althans, dat probeerden we, maar we liepen ons volledig vast hoog op de berg. Het was onmogelijk om af te dalen naar de kloof en dus namen we noodgedwongen dezelfde weg terug. Ondertussen waren we al twee keer getrakteerd op een regenbui en een onweersbui (waarbij het gewoon +35 graden bleef, dus niks verkoeling). Onweer in de bergen is altijd een beetje spannend en we hielden nauwlettend in de gaten hoe de bui zich zou ontwikkelen. Maar het viel gelukkig mee en het bleef bij gerommel in de verte.
Het landschap was prachtig en we zagen een paar enorm grote roofvogels en een smaragdhagedis.
Uiteindelijk bereikten we na 10 km weer de auto, allemaal flink verhit (want 38 graden en al die tijd vol in de zon gelopen) en toch ook wel wat vermoeid. En er liep een sliert kinderen met ons mee, die uit een van de huizen vandaan waren gekomen onderaan de droge rivierbedding. Ze probeerden ons over te halen versiersels te kopen, maar we hadden al iets gekocht bij een ander jongetje. Het was een prachtige ronde!
‘s Avonds maakten we vlak voor het avondeten nog een rondje door N’Kob. Met de afnemende hitte in de avond werd het drukker op straat (maar het bleef heet!). We dwaalden door de straatjes met oude kasbahs. Vele waren of werden gerenoveerd. Helaas had de burgemeester toegestaan dat er ook met beton gebouwd mocht worden, wat het aanzien van N’Kob aanzienlijk veranderde, tot groot verdriet van de kasbah-eigenaren die veel geld en moeite hebben gestoken in renovaties, zo vertelde de eigenaar van onze kasbah. Hij vertelde dat elke 2 jaar de enorme lemen gebouwen opnieuw gestuct moeten worden. Dat is een enorme klus!!
In N’Kob waren we denk ik zo’n beetje de enige toeristen en we vielen nogal op met onze blonde koppen. Het was leuk een blik te werpen op het dagelijkse leven in het leuke stadje.
Ons avondeten aten we noodgedwongen binnen in plaats van in de patio. Het was heel hard gaan waaien en het leek erop alsof het zou gaan regenen. We aten weer een Marokkaanse salade (die verveelt nooit, want overal geeft men er een eigen draai aan), een tajine met kip en groenten, frietjes en fruit toe.
Een aantal keren viel, door de harde wind, de stroom uit en zaten we in het stikdonker. Door tegen elkaar aan waaiende kabels ontstond kortsluiting en dan zat het hele dorp zonder stroom. Het had iets hilarisch.
