Dag 1: Traditiegetrouw liepen we de Koninginnetocht op dag 1: 17 km met vele hoogtemeters door de Wutachschlucht.
Twee jaar terug deden we al eens een poging, maar moesten toen na drie kilometer omdraaien wegens noodweer. Onweer, hagel en een enorme stortbui maakten de kloof te gevaarlijk en het pad werd al snel opgeslokt door de rivier. Ditmaal leken de weersgoden ons beter gezind, hoewel de lucht er ook nu af en toe dreigend uit zag. Maar eigenlijk voerde de zon de boventoon na een drijfnatte ochtend.
Het was echt een prachtige tocht door de kloof, over een smal pad, met hier en daar een trap. De stenen waren spekglad, dus het was wel oppassen. Voldaan, maar moe, kwamen we terug bij de auto.
De hoeveelheid verschillende kruiden waren niet te tellen vandaag: judaspenning, daslook, bergkorenbloem, lievevrouwebedstro, voorjaarslathyrus, blauw parelzaad, knikkend nagelkruid, bosviooltje, kruipend zenegroen, valeriaan, bosanemoon, dotterbloem, vergeetmeniet, wolfsmelk, lelietje van dalen et cetera et cetera.
Dag 2: Vandaag waren de weersvoorspellingen vrij dramatisch. Daarom en vanwege de monstertocht van de dag ervoor, bezochten we de Dom van St.Blasien en deden we boodschappen. Daarna sloten we de dag evengoed af met een wandeling: het blotevoetenpad van Muggenbrunn. De grond was nog nauwelijks ontdooid, want 4 dagen eerder lag er nog sneeuw. Ook het (smelt)water waar we doorheen moesten was pijnlijk koud. Maar wel een leuke ervaring.
Dag 3: Bij soort van uitzondering deden we vandaag een dagje cultuur en stad: met de trein naar Freiburg. Best een mooie stad, maar we waren toch blij de dag erna weer de natuur, rust en frisse lucht op te kunnen zoeken en gewoon door te kunnen stappen in plaats van slenteren.
Dag 4: Op de vierde dag hadden we weer een prachtige tocht door het Zwarte Woud, het Geitenpad. Inderdaad zagen we uiteindelijk wel een paar geiten achter draad in een weitje, maar om daar nou een hele route naar te vernoemen?? Om de tocht iets langer te maken had ik er nog een extra lusje aan geknoopt en dat was wel de moeite waard! Over een smal paadje klauterden we omhoog door het bos langs vele stroompjes. Daarna ging de oorspronkelijke route door twee relatief smalle, natuurlijke dalen en liepen we steeds op de rand van bos en weide, lekker in de zon. Na 13 km waren we terug bij de auto.
Dag 5: Vandaag hadden we een makkie. De bedachte route konden we niet lopen omdat het Alpiner Pad op de Belchen bleek afgesloten. Ontzettend jammer want het was een mooie (en verborgen) trail ontdekten we twee jaar terug. Net als op de Veluwe waar ik regelmatig m’n geplande tocht moet aanpassen omdat er weer een pad is afgesloten, is dat hier in Duitsland niet anders. We moesten de plannen wijzigen en namen een ander pad, steil omhoog naar de top van de Belchen. Dat liepen we in een stevig tempo omhoog, tot grote frustratie van Renske (alvast een mooi leermoment straks voor de Toubkal). Het rondje werd flink ingekort door het onverwacht afgesloten pad en na 8 km stonden we alweer bij de auto. Maar evengoed een mooie tocht!
Dag 6: We dachten op de eerste dag de Koninginnetocht al te hebben gehad, maar vandaag deden we nog een beetje langer. Maar liefst 18 km lang trokken we door twee van de fraaie kloven die het Zwarte Woud rijk is: de Rotenbachschlucht en de Wutachschlucht. Het waren mooie technische paadjes vol wortels en stenen en af en toe zat er een venijnige klim in. Kortom, een mooie training voor onze trektocht komende zomer, want hoe fit waren we nog na meerdere dagen lopen? Dat viel nog niks tegen.
We sloten de dag af met een pizza op een terras in de zon.
Dag 7: Het laatste rondje van onze trainingsweek en vakantie was nogal een suffe. Het was er te druk, de paden te simpel en het bos te saai. Met 10 km was het een klein ommetje. Het was wel lekker om even te pootjepaden in de Schluchsee.
