Op het allerlaatste moment besloten we toch nog een weekje richting de Alpen te gaan. Daar is het op z’n mooist in de herfst vinden we: de kleuren, maar ook de rust, omdat verder alles dicht is. We gingen naar ons vertrouwde adres op de kruising met Zwitserland en Italië. Ons jaarlijkse nachtje in het hutje hoog in de bergen sloegen we dit jaar over, maar we beklommen er wel opnieuw een 3000-er. Die we opnieuw moesten afbreken, omdat het te technisch was, te hard stormde en het te snel donker zou worden. Allemaal goede redenen: veiligheid gaat voor alles! Bovendien was op den duur zelfs Daantje in paniek omdat het zo hoog en steil was en dat wil wat zeggen.
Verder liepen we een dagje naar de gletsjer in het Kaunertal, waar we maar weer eens mooi met onze neus op de klimaatverandering werden gedrukt. Schokkend om te zien hoe ver de gletsjertong zich al had terug getrokken. Hoogtepunt die dag was denk ik wel de oversteek van een wilde stroom over een heel smal, glad en scheefliggende plank. Opnieuw de nodige paniek bij de kinderen, maar met wat hulp van ons en zand en steentjes was het prima te doen. Ander hoogtepunt die dag waren, met stip, de gemzen!
Naast deze twee tochten in Oostenrijk waren we vooral veel in Zwitserland te vinden en nog een dag met veel mist in Italië. Het was weer een prachtige week zo met z’n vijfjes!
