We hadden een dag eerder een enorme waterval gezien in de verte en daar wilden we graag heen. Via een tolweggetje reden we naar boven en overbrugden zo alle hoogtemeters met de auto, die we de dag ervoor te voet hadden gedaan. Vanaf het punt waar we de auto parkeerden ging het gelijk steil omhoog, tot grote frustratie van Renske, die even helemaal klaar was met al dat geklim. Eenmaal boven kwamen we in een prachtig gebied terecht! De dreigende wolkenluchten maakten het nog mooier. Het was er wel relatief druk; nooit eerder kwamen we zoveel andere wandelaars tegen. We liepen er geen al te grote ronde, wat op zich jammer was, want het was er echt supermooi. Je kon lopen tot aan de bovenzijde van de waterval, maar verder zag je er weinig van. Dat mocht de pret niet drukken. Ik vermaakte me prima met m’n camera, omdat het licht steeds wisselde. ’s Avonds hadden we dan eindelijk de welverdiende en langverlangde hamburgers van de bbq.
