De eerste etappe startten we allemaal zo’n beetje half-half en met 1-0 achterstand, na nagenoeg niks ontbeten te hebben en allemaal nog gammel op de benen. We begonnen op een jeeproad, die vooral heet en stoffig was. Onderweg passeerden onze porters achterop een trekker, samen met onze tassen. Chhiering vond daar wel wat van, maar wij gaven de dragers geen ongelijk: het was vandaag een lange en hete etappe en als de mogelijkheid zich zo voor deed…. Wij snapten het wel.
Het brede pad waarop we gestart waren, werd aangelegd door China en zou uiteindelijk doorlopen tot aan de Chinese grens. China was hier bezig stevig z’n macht uit te breiden met het doel uiteindelijk een groot stuwmeer te maken van de vallei. Daarmee worden de dorpjes en gehuchtjes van de kaart geveegd. En het is dus ook maar de vraag hoe interessant de Manaslu-trekking in de toekomst blijft…. Een treurig verhaal.
Gelukkig bleven we niet al te lang op de jeeproad en gingen we een smaller paadje op. Het lopen ging verre van vanzelf, maar wauw wat was het mooi! We staken de eerste hangbrug over; er zouden er nog vele volgen. Ook passeerden we de eerste landslide, waar de regel was: 1 minuut wachten op je voorganger, wat ruimte ertussen laten en vlot doorlopen. Best spannend.
Voor de lunch namen we uitgebreid de tijd, zodat we ook een beetje konden uitrusten. Ik ging voor een vegetarische noodlesoup; ik had verder in niks eigenlijk echt trek. Toch ging ik me wat beter voelen na de lunch (vooruit, m’n benen dachten daar anders over). Voetje voor voetje, dan komen we er vanzelf…
We hadden een teabreak in een lodge met uitzicht op een rivierbedding en met aan de overzijde de weg die de Chinezen aan het bouwen waren. Het laatste stuk van de etappe was makkelijk, want daarbij liepen we vlak en door de rivierbedding. Sjoerd vond een schedel en dat was een mooi item voor een fotoshoot.
Na ruim 20 kilometer kwamen we aan bij onze overnachtingsplek. De lodge bestond uit kleine houten schuurtjes, met – ‘joehoeh!’ – opnieuw een eigen normale wc! Het was een gezellige plek met een soort binnentuintjes, waar rondom heen de kleine hutjes stonden. In een van de binnentuinen zat een grote groep mannen te eten bij een kampvuur. Deze groep bleek de werkzaamheden aan de weg te controleren en kwamen we de volgende dag nog geregeld tegen in hun groene legeruniformen.
