Al heel vroeg werd ik wakker van hard blatende schapen onder ons raam. Ze klonken nogal gestrest. Er bleken er twee aan de verkeerde kant van het hek terecht te zijn gekomen. Rennend op slippertjes door het natte gras hebben we ze weer naar de andere zijde van het hek gejaagd.
De dag was wederom zonnig begonnen en dus ontbeten we lekker buiten, met uitzicht op het meertje. Na het reorganiseren van onze spullen in de verschillende kamers en het pakken van de rugzakken, vertrokken we met de auto richting de Primhovda. Ik had er een wandeling uitgezet langs 3 geocaches, startend door het bos, langs vennetjes en dan klimmend tot boven de boomgrens. Het paadje door het bos werd niet vaak belopen en hier en daar was het zoeken tussen de begroeiing. Eenmaal boven de boomgrens werden de paadjes veel duidelijker en makkelijker te lopen. De geocaches werden allemaal gevonden. Blijkbaar geen gebruikelijke bezigheid in Noorwegen, want de enige en laatste bezoekers dateerden van juni 2017!
We liepen uiteindelijk een ronde van ruim 8 km. Maar evengoed hadden de kids nog energie genoeg om achter elkaar door de weide rondom de hut te rennen en verstoppertje te spelen, terwijl wij ons een-na-laatste biertje in het zonnetje op het terras dronken.
