Na ons adres in Vinstra waren we inmiddels iets noordelijker getrokken en aangekomen in Oppdal. Hier hadden we het schattigste huisje ever! Helaas zouden we hier maar 2 nachtjes blijven, simpelweg omdat het zo uitkwam in de planning (een verblijf van 5 nachten is veel ongunstiger dan een verblijf van een hele week i.v.m korting op de huurprijs).
In Oppdal stonden eindelijk de muskusos en Dovrefjell op de planning. Hier keek ik vooral erg naar uit. Zouden we, na het rendier en de eland, ook de muskusos zien? De kansen waren gering, omdat de muskusossen door de warmte van de afgelopen dagen hoogstwaarschijnlijk heel hoog de bergen ingetrokken waren én we moesten het van die ene dag hebben.
Bij de parkeerplaats van de Kongsvold Fjeldstue was het druk. Ook op de klim door het bos omhoog kwamen we de nodige mensen tegen. Aan een Nederlands uitziend gezin vroeg ik of ze de muskusos hadden gespot. Dat hadden ze inderdaad, maar wel op hele grote afstand. We moesten vooral links blijven kijken en dan in de buurt van de sneeuwplekken op de helling. Eenmaal boven op de hoogvlakte was het met slechts 8 graden best koud en dus werden de jassen, truien en buffs uit de rugzakken gehaald. Renske kwam er ondertussen niet meer uit naar welk dier we nu op zoek waren: was het nu een mus, een mos of een os? Oskusmus, Uskosmos, Muskusos! We vonden in elk geval sporen in de vorm van poep en haar… dat was alvast iets!
Zoals verwacht zaten de muskusossen inderdaad hoog in de bergen en moesten we er een eind voor lopen. Maar wél met resultaat! Uiteindelijk zagen we op 2 plekken in totaal 7 stuks. Wel moeilijk te zien met het blote oog en ook de foto’s waren natuurlijk lang niet wat ik had gehoopt, maar hee, we hebben ze toch maar wel mooi gespot! Heel gaaf! Uiteindelijk was het een lange dag klimmen en wandelen, met maar liefst 12 km in de benen. Petje af voor Tieme, Renske en Daantje!
