Na de relatieve rustdag van de dag ervoor was het weer tijd voor een wat langere wandeling. We stapten in de auto richting nationaal park Rondane. We verlieten de vrij serieuze autoweg (voor Noorse begrippen) E6 en reden via een haarspeldbochten-weg omhoog naar Høvringen. Hier startten we de wandeling langs een riviertje, dat in het begin in een diepe kloof lag. Via een klein tunnelgrotje kon je tot bij het water komen, waar de kids even met water en stenen speelden. Het was weer flink warm (30 graden), dus af en toe even stoppen bij het water is lekker. De eindbestemming van vandaag was een meer, waar zich een grote berghut bevond (je kon er ook via een halfverharde weg komen, maar dat is toch echt minder leuk). Het werd een heen-en-weertje van totaal 11.5 km. We liepen door een imposant leeg landschap: de hoogvlakte werd gekleurd door het witgrijs van het rendiermos en het groen van de lage Nothofagus-achtige-struikjes met aan de horizon hoge bergen. Daar doorheen kronkelde het riviertje dat we volgden. Wat voel je je dan nietig. Het pad was goed te lopen, maar toch maakten de stenen en rotsen, die her en der lagen, dat er geregeld werd gestruikeld. Op verschillende plekken moesten we kleine zijstroompjes oversteken. Bij een wat grotere oversteek hielden we een pauze: hier wilden Tieme, Renske en Daantje wel de hele dag blijven! Het leek een eeuwigheid te duren voor we eindelijk bij het meer kwamen. Hier probeerde Jasper wat te vissen, terwijl de kids in het water speelden. Uiteraard bleven Daantje haar kleren niet droog, omdat de waarschuwingen, om niet te diep te gaan, werden genegeerd. De weg terug ging niet helemaal vanzelf. Jasper besloot door te lopen samen met Daantje (afwisselend stukjes zittend op z’n nek) en ik liep samen met Renske en Tieme. Vooral Tieme had het toch wel een beetje zwaar (al zei hij zelf dat het goed ging). We hielden de goede zin erin en Jasper had langs het pad af en toe iets achter gelaten: een doosje met snoepjes, een volle bidon water. Toen we weer bij het beginpunt waren, had Jasper de auto alvast gehaald, dus dat scheelde weer 500m lopen. Heerlijke, maar vermoeiende dag. De pittige knoflookspaghetti en worstjes van de vuurkorf gingen er goed in!
