Op zaterdag hadden we dan toch echt alleen maar regen, regen en nog eens regen. Aan het einde van de ochtend – begin van de middag leek het iets mee te vallen en wilden we met een aantal toch even een frisse neus halen en de berg aan de overkant op. Daantje was de eerste die riep dat ze mee wilde. Verder gingen Erwin, Steen en Jasper mee. De andere dames bleven thuis. Op zich geen gek idee, want gaandeweg de tocht ging het steeds harder regenen en waaien. De top van de berg lag verstopt in de wolken en van het uitzicht was helemaal niks te zien. Het was er wel heel erg koud en nat. Schuilend in de luwte van het gebouwtje behorende bij de zendmast, aten we gauw een boterham en daalden toen snel weer af. Na de tocht van 7 kilometer waren we alle vijf behoorlijk doorweekt, dus die warme thee ging er goed in!
