“Ik heb niet zoveel met portretfotografie”, zei ik tegen de cursusleider. Of het moet spontaan zijn. Ik werd vierkant uitgelachen: “Al die vrouwen toch altijd met hun spontane fotografie!”
En toen ontdekte ik dat ik mensen fotograferen toch eigenlijk best wel heel erg leuk vond, vanwege de uitdaging het juiste moment te vangen. De juiste blik vast te leggen. Het liefst zo onopvallend mogelijk, hoewel ik toch ook wel steeds vaker juist de interactie op zoek. Met je eigen gezin is dat natuurlijk lekker veilig (maar soms ook wel een beetje lastig als ze geen zin hebben in die vervelende camera en ze expres een gek gezicht trekken). Op voorhand, bij deze, alvast m’n excuses aangeboden!
PORTRAIT
